Edukatorzy praw człowieka w polskich szkołach publicznych jako „obcy” w swoim środowisku funkcjonowania
Abstrakt
Artykuł skupia się na sytuacji nauczycielek i nauczycieli zajmujących się edukacją praw człowieka, z którymi przeprowadzono wywiady pogłębione. W ich przekonaniu szkoła i środowisko szkolne wytwarzają taki typ podmiotowości, który nie jest przez nich podzielany, w wyniku czego ich status można określić mianem „obcych”. Istnieje silne napięcie między nimi a środowiskiem ich funkcjonowania, wynikające między innymi z tego, że pewni aktorzy społeczności szkolnej oraz przedstawiciele związanych ze szkołą lub oddziałujących na nią grup i organizacji społecznych (często religijnych), wreszcie polityka oświatowa państwa, dążą do zorganizowania edukacji wokół innych wartości (tradycjonalizm, patriotyzm) niż te, które stanowią fundament edukacji praw człowieka.
Human rights educators in Polish public schools as “strangers” in their environment
Abstract
The article presents the situation of educators teaching about human rights in Polish schools, as established by way of in-depth interviews. It appears that many among them feel that the school, and its broader environment, foster a type of subjectivity with which they do not identify and that, accordingly, their status may be described in terms of “strangers” or “outsiders”. Their presence in the school environment generates noticeable tensions. One of the reasons is that other actors within the broader school environment (including groups and social organisations which have a say in shaping this environment, including religious ones), and likewise policy formulated at central government level, plot education around different points of reference (traditionalism, patriotism) than those emphasised in human rights.
Pobierz cały artykuł w formacie .pdf
