Edukatorzy praw człowieka w polskich szkołach publicznych jako „obcy” w swoim środowisku funkcjonowania
abstrakt
Artykuł skupia się na sytuacji nauczycielek i nauczycieli zajmujących się edukacją praw człowieka, z którymi przeprowadzono wywiady pogłębione. W ich przekonaniu szkoła i środowisko szkolne wytwarzają taki typ podmiotowości, który nie jest przez nich podzielany, w wyniku czego ich status można określić mianem „obcych”. Istnieje silne
napięcie między nimi a środowiskiem ich funkcjonowania, wynikające między innymi z tego, że pewni aktorzy społeczności szkolnej oraz przedstawiciele związanych ze szkołą lub oddziałujących na nią grup i organizacji społecznych (często religijnych), wreszcie polityka oświatowa państwa, dążą do zorganizowania edukacji wokół innych
wartości (tradycjonalizm, patriotyzm) niż te, które stanowią fundament edukacji praw człowieka.
