Dryfujące społeczeństwo obywatelskie w Polsce – próba uchwycenia
Fragment recenzji
Opracowanie zbiorowe przygotowane przez Artura Kościańskiego i Wojciecha Misztala kontynuuje tradycję rozważań wokół złożonej i niejednoznacznej problematyki społeczeństwa obywatelskiego w Polsce, co warto bez wątpienia docenić. Tradycja ta została zapoczątkowana na przełomie XX i XXI wieku w Instytucje Filozofii i Socjologii Polskiej Akademii Nauk w ramach ogólnopolskich seminariów, których inicjatorami byli Andrzej Siciński i Piotr Gliński. Rezultatem prac podejmowanych w trakcie tych seminariów – wygłaszanych referatów, prowadzonych dyskusji czy rozważań o szeroko rozumianej sferze obywatelskości i trzecim sektorze – były ukazujące się od 2002 roku w Wydawnictwie Instytutu Filozofii i Socjologii PAN publikacje zbiorowe. Koncentrowały się one wokół wybranego zagadnienia i analizowały różne aspekty i wymiary polskiego życia obywatelskiego – jego stan, przejawy, mechanizmy i procesy, którym podlega, warunki czy wydarzenia wpływające na jego kształt, powiązania z otoczeniem instytucjonalnym, postawy Polaków wobec kwestii obywatelskości. Lista zagadnień, które mogłyby się stać przedmiotem badań i analiz, jest ciągle otwarta, tak jak otwarte czy niedookreślone jest samo społeczeństwo obywatelskie i jego działania. odlega ono bowiem nieustannym przeobrażeniom i jest jakby stale – mimo prawie trzydziestu lat tworzenia i osadzania się w rzeczywistości społecznej – in statu nascendi. W pełni uzasadnione są zatem kolejne przedsięwzięcia wydawnicze, które dotyczą zjawisk składających się na to, co rozumiemy pod pojęciem społeczeństwa obywatelskiego, i sposobu, w jaki kształtują one jego istotę i stan.
Pobierz cały artykuł w formacie .pdf
