Teatr 21 i Centrum Sztuki Włączającej: Downtown – w stronę „auto-instytucji”
Abstrakt
W artykule opisano Teatr 21, który z braku własnego miejsca, infrastruktury i finasowania stał się „latającą instytucją” kultury. Na podstawie wywiadów jakościowych (między innymi z twórczyniami i twórcami Teatru 21 oraz przedstawicielami instytucji, które do tej pory współpracowały z tym teatrem), a także obserwacji uczestniczących, autorka zbudowała model współpracy, który uwzględnia istniejące bariery instytucjonalne, bazuje jednak również na potencjałach, które do tej pory nie zawsze były wykorzystywane. Model ten, oparty na koncepcji instytucji krytycznej i auto-teatru, stanowi ponadto punkt wyjścia powołania Centrum Sztuki Włączającej: Downtown, które ma reprezentować procesy społeczno-polityczne dotyczące kwestii niepełnosprawności intelektualnej i polityki integracji.
Teatr 21 and Centrum Sztuki Włączającej: Downtown – Towards “auto-institution"
Abstract
The author recounts the story of Teatr 21, a theatre which, lacking its own venue, infrastructure, and financing, developed into a “pop-up” or “flying” cultural institution. Working on the basis of qualitative interviews (with, among others, the artists affiliated with Teatr 21 and with representatives of institutions collaborating with Teatr 21 in the past) and of participatory observation, the author posits a cooperation model which, while taking into account the existing institutional barriers, also taps the potential which has hereuntil remained partly unused. This model, derived from the concepts of the critical institution and of auto-theatre, also serves as a point of departure for establishment of Centrum Sztuki Włączającej: Downtown (the Inclusive Art Centre: Downtown), which is to represent societal and political processes of relevance to intellectual disability and integration policy issues.
Pobierz cały artykuł w formacie .pdf
